Sen gülünce Şiiri - Ahmet Ayar

dövüşüyorsun gözlerinle
ışıkları kovalıyor, ağlıyorsun
oysa gözlerimizden yağmur
bulutlara bakarken yağardı
ıslanmazdık bulutlar ağlarken
gülünce zira bana,
kelebekler uçuşurdu iğde ağaçlarında,
uyurdu gamzelerin dudaklarından biraz uzakta
sen varken nefesin
bir kuytu köşe bulurdu
kolumun üşüyen taraflarında
şimdi sen yoksun
gülüşün de yok o eski sokakta
dünyanın ertesi kaldı bu yalnız konakta
gittiğin günden bu yana;
her şey kaldı yarım
gözlerini de götürmüşsün,
oysa onlardan bakardım sana...
akşam ile sabah
sırasını karıştırıyorlar şimdi
sensiz uykularımda
ve dövüşüyor onlar da