Sen Gülünce Şiiri - Edip Demirtaş

Sen gülünce,
Gül bahçesinde bulurum kendimi.
Her yanım nergis, güller ve papatya.
Konar şiirlerim dağ gibi omzuna
Düşüyorum haybeden uçurumlara
Sürgün etsende beni senden ırağa
Nafile açar çiçekler yine baharda

Güzelliğe adanmış ne kadar çiçek varsa,
Seninle anlam bulur.
Bir aşkın bahanesi olur.
Bir diğerinin sevdası...
Kiminin umudu...
Belki garip bir şairin,
Son yolculuğuna hazırlanmış
Bir kaç karanfil.

Edip Demirtaş