Sen gülünce Şiiri - Orhan Demirtaş

ne güzel gülerdin sen gülünce,
deniz gibi, okyanus gibi
............ve bir o kadar serince

gülünce sen,
gök yüzünde yayla kokulu güller yeşerirdi

sen gülünce
.........çiçekler, mor zülfarisler,
beyaz menekşeler açardı gönlümde

sımsıcak gülerdin sen gülünce
öyle ki, Karanfiller, Nilüferler,
Çiğdemler boy verirdi zemheride bile

ellerin olmasa da ellerimde,
..hatıraların aklımın beyninde
....sevgin ise kalbimin göğünde hala

ne güzel gülerdin sen gülünce

.......nehir gibi, rüzgâr gibi
........yığın gibi, pınar gibi,
..................yel gibi

....hala kulaklarımda sesin

gülünce sen,
ovaları, dağları andırırdı gülüşün,
.................................sesin, bakışın,

içimde bazen bir küheylan gibi koşar,
bazen ceylan olur sekerdin sen içimde

bir an yüzünü görmesem eğer
saç lüleni, gamzeni, gözlerini
elmacık kemiklerini görmesem
.......sesini duymasam
çöle döner, kumluk olurdu dünya

acı bir çığlık olurdu içimde yokluğun
...sessiz bir hüzün
...........tarifi imkansız bir isyan

sesin yoksa eğer, gülüşün yoksa
yaşam manasını yitirir,
............okyanuslar çekilir,
......................denizler kururdu

gök kubbe çökerdi üstüme

bir garip karakış inerdi yüreğime

......hala rüyalarımda yüzün

ne güzel gülerdin sen gülünce

gülünce sen,
kuru ayazda bile bağlar yeşerir,
........topraklar ekin verirdi

yaz gelirdi aniden Şubat'ta

dereler keyfince coşar,
gün ve gece beyaz bir zambak gibi aydınlanırdı

gülüşün yakın ederdi gurbeti, yakın ederdi sılayı

Allah'a kalkan eller boş dönmezdi sen gülünce

......Sen gülünce tüm dualar kabul olurdu

ve hala aklımın baş ucunda resmin
..........ve canımı yasladığım
ve dahi bir dolu aşkın izini örten gözlerin

Orhan DEMİRTAŞ