Sen Gülünce Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Hükmü biter gecenin fecrinle söker şafak
Aşka gelir gökyüzü, tan ışır sen gülünce.
Nurunla ışıl ışıl ağarır bütün âfak
Gün, sonsuz aydınlıkla tanışır sen gülünce.

Ufukta tozpembe bir hayali kurgularım
Efsunlu bakışında son bulur kaygılarım
Coşar çağlar kabına sığmayan duygularım
Kederlerim sevince dönüşür sen gülünce.

Çiçek çiçek renklenir dağların etekleri
Sohbetinle tatlanır balların petekleri
Bir bahar heyecanı sarar kelebekleri
Tabiat dile gelir konuşur sen gülünce.

Meyve verir ağaçlar dallar seni müjdeler
Vuslata varır izler yollar seni müjdeler
Bahtımı açık eyler fallar seni müjdeler
Yarınlar ümitlerle kaynaşır sen gülünce.

Sen gülünce hicranın esamisi okunmaz
Hüzün bilmez şarkılar şiirlerim yakınmaz
Dağlarca derdim olsa zerre kadar dokunmaz
Işığından gözlerim kamaşır sen gülünce.

Hasan Hüseyin YILMAZ