Sen Gülünce Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Sen gülünce,
Gün senine ağarıyor,
Aydınlığın doğuyor gönlüme.
Varlığın daha bir anlam kazanıyor,
Sevinç çığlıkları yükseliyor,
Sana sevdalanmış yüreğimde…

Sen gülünce,
Yeni bir mevsim doğuyor gönlümde,
Mevsimin hangi rengine bürüneceğini şaşırıyor,
İçimde aşkına açan,
Gökkuşağı çiçeklerim…

Sen gülünce,
Geceyi andıran gözlerinden,
Binlerce yıldız kayıyor,
Çobanyıldızı gelip konuyor,
Karanlığın arkasına sığınan,
Gelişine dilekler tutan,
Hasretle bekleyen,
Sevgim üzerine…

Sen gelince,
Bahar yağmurları yağıyor,
Güneş doğuyor geleceğimize…
Başımı döndürüyor güzelliğin,
Çocuklar gibi coşuyor yüreğim,
Aşkın kaplıyor yaşadığım her anı…

Yanı başımdayken bile,
Baharı koklar gibi,
Nefes nefes içime çekiyorum seni…

Sen gelince,
Aşkınla ıslanıyor kırlaşmış saçlarım,
Yüzünün aydınlığı vuruyor gözlerime…

Uğur böcekleri geziniyor kollarımda,
Gönül bahçemin çiçekleri açıyor,
Seni bekleyen,
Nadastaki gönül toprağımda…

Sen gidince,
Pamuğum diye,
Saçlarını okşuyorum,
Tarıyorum resimlerinde,
Nokta benlerine,
Titreyen bal dudaklarına,
Dokunuyor, şiirler yazıyor ellerim…
Bir tek seni özlüyor,
Seni seviyor,
Yollarını bekleyen gözlerim…

Yokluğunda boyun büken,
Kanatları kırık kuş,
Varlığında yuva yapıyor,
Şarkı söylüyor, neşe saçıyor,
Daldan dala dans ediyor,
Durmadan kanatlanıp uçuyor içimde…

Huzurun sarıyor yaşadığım yeri.
Ve ben her gelişinde,
Gidişin olmasın diye,
Dualar ediyor,
Daha çok, daha çok,
Seviyorum seni…