Sen Gülümseyince Şiiri - Mahmut Kılıçalp

SEN GÜLÜMSEYİNCE
Sen gülümseyince
Gözlerin doğmakta
Gönül coğrafyama.
Gölgeler yitmekte
Kalbimin en kuytularında.
Karanlıklar gizlenirken
Karasevdalarımda,
Sen ışımaktasın yüreğimin
Süveyda noktasında.

Sen gülümseyince
Güller tomurcuklanmakta
Gönül bahçemde.
Dudakların goncaya durmakta
A’dan, Ş’den, K’dan yana
Hece hece, cümle cümle.
Yasemin kokulu saçlarında
Seher yelleri esmekte
Rasttan, hicazdan, sabadan âla
Güfte güfte, nağme nağme.

Sen gülümseyince
Yıldızlar yağmakta gönül soframa.
Ay ışıltılı yanaklarından
Şiirler akmakta yüreğime.
Aşk şarkıları karışmakta mehtaba.
Sen gülümseyince
Gökler mutluluğa ağlamakta.

Işıl ışıl gülümseyince gözlerin
Çıkıvermekte güneş
Dünya ikliminden.
Işıl ışıl gülümseyince gözlerin
Utanıvermekte Züleyha
“Züleyha gülümsemesinden.”
Işıl ışıl gülümseyince gözlerin,
Tebessüm firarda
Bütün dillerin lügatlerinden.