Sen Gülersen Şiiri - Ümit Bilgin

Sen gülersen güller açar bülbüllerin bağrında
Güneş buyursun gelsin gidip onu çağrında

sen gülersen baharlar türlü çiçekle dolar
huzur tomurcuklanır hüzün kökünden solar

Sen gülersen şu dünya inan yeniden döner
her yerden su fışkırır kuraklık dibe iner

Sen gülersen alamde adem bulur vuslatı
Havvadaki mutluluk bilmiyorum kaç katı

Sen gülersen mahlukta zerre yasmı bulunur
İdris libas biçerde hülleciler alınır

Sen gülersen semud da dine imana girer
ölüm korkusu kalkar develer devran sürer

Sen gülersen sefine nuhu birden kucaklar
tufan sükuta erer kaybolur tüm yasaklar

Sen gülersen ibrahim mancılıktan kurtulur
Zulmü yok olup gider nemrut belasın bulur

sen gülersen yusuf da yetimlik mi kalırdı
Açılırdı gözleri yakup nuru görördü

Sen gülersen musaya asa yoldaş olurdu
Nil'e emir verince Firavunda dururdu

Sen gülersen ayn'ımdan damla düşmez göz yaşı
Zekeryayla Yahyanın zafer bulur savaşı

Sen gülersen zalimler ebedi nara dalar
İsa ya güç gelirde çarmıhları parçalar

Sen gülersen herkesin dünyası çok genişler
Kul ümit'in sevinci taa asumana işler