Sen gülerdin,.. Şiiri - İbrahim Şengün

“Neyimi sevdin bu kadar” dedi.
Farklısın dedim.
“Senin için farkım ne ki” dedi sessizce...
Gülüşün dedim, gülüşün...
Gülüşünü sevmemek aptallıktı.
aynadaki yüzüne bakınca ne görüyorsun?
bilmiyorum ama,
ben cenneti görüyorum! dedim.
Gülümseyen sen olunca
başını yere eğip yanakları kızaran ben olurum!
öyle utanır, öyle aşkı yüreğimde saklarım.
Üşüdüğün anda bile gülüşünle,
titreyen ellerimden tutardın ya,
anlamlandıramadığım bir sıcaklığa mahkum olurdu tenim.
Gözlerime bakıp gülerdin;
Ben hayatı daha çok severdim.
öyle bir gülerdin ki;
Hiçbir mey yanağındaki çukurlar kadar sarhoş edemezdi beni.
Sen gülerdin,
ben yeniden severdim...
yeniden ilk günkü gibi...