Sen Gülde Şiiri - Muhammet Pınaloğlu

Onlar içinde kaldığın günü
geçirdiğin zamanları hiç anlamazlar
ve biliyor musun?
ki zaman
ki sevgi
ki aldanış
senide muhtaç edecek zamana
bir tek gül için sen gülde

Ya eskittiğin zamanlarda
kim daha çok aldırdı
o gülen
o büyüyen sevgini
aldırmıyor görmüyorsun
bir başka gün
yine dalıp geçersin
belki güllerin arasında
ya bundan sonra
hangi bir gül için
can evinden akıtacak zamanı
ve demeyeceksin
yıllar geçse de sen de gül

Evet, her şey o ortamda saklı
belki yine aldırmayacak
bir gül için
habersiz yas tutacağın gelecek
bilmek dahi fark etmiyor anlasana
içinden gelirse
sende görürsen
unutma ki bir sevenin var
sen gibi değil
sen olarak sen gül de

Binlerce değil yalnızca bir düşün
benim gibi değil
kendi düşünürlüğünü kullan
sana ne şekilde ses verecek
içinde ki o heyecan
bir günün hatırı olmasa diyorum
ne demeli
nasıl anlatmalı
düşünen insanlar yalnızca kendilerini
ve sonrası için bir telaş
ya gözden geçirdiğin
o günlere ne oldu

Lapa lapa yağan kar damı kaldın
cemre havaya düştü sonra
toprağa düşecek
sonra her şey canlanacak
ya sen kim bilir nerde
ne zaman
nasıl ne şekilde açacaksın
bilinmeyen tek şey
düşüncelerde kalmak
ardından düşünmeye zaman
yalnızca kendini
her saat de bir daha canlansa
o gün belki zaman
belki karşılık
ya sonrası için bir telaş
acımasızlığı karşına getirmiyorsa
ne ala
ya ben yokum
ya sen yoksun
pare olmuş yüreklerde

Aldırmıyorlar
kim nasıl anlar
senin yapayalnızlığını
kalmışsan sonsuzluğun koynunda
yine aldanışlardan kurtulma diyeceğin
bir hissin ardından
gülmek isteyeceksin
kim bilir nerde
nasıl oluşur
o benimsediğin gül
nerde açacak ve sen yaşat
bilginler gibi sende gül

Çok zaman önce
bir iki cümle ile karşılayan
ağ gibi gerilen günlerin ardından
bir güle benzeyen yapısıyla açıyordu
kim derdi ki insan unutur
hiç özlemez
şunu anlamak
bir o kadar bilmek
her şeyi yeni baştan
yaşatacak günler başlıyor da
yine gömmüş yüreğine
anlıyor seviyor biliyormuş
ardında kalan günleri
yaşıyor hayatı
bitmeyecek sonsuzluğa düşüyor yolu
çırpınıyor aldırış yok demiyor
kim bilir nasıl yaşıyor
gelse karşı karşıya
açar mı gönül kapılarını
eğer seviyorsa bir o kadar
mutlu edecek güller açacak

İnsan sevdiğine kavuşabilmek için
en zoru deniyor
belki en yüksek dağa çıkıyor
belki yaşadığı şehirde
yıldızlara dokunmak istiyor
yaşadığı her saat
sevdiğini getirmiyor mu?
bilmek duymak istemiyor
acıları atması gerektiğini düşünmeli
yapmıyor kendini her gün ateşe atıyor
ne gören var
ne anlayan
bir günün nasıl özlemler içinde geçtiğini
bir iki cümle ile yeniden tartışmalı
belki yine o eski günlere
geri döner diye düşünüyor
hiç sorun yok dese de
sen önce sevmeyi dene
sonra gülmeyi
sen gülle yaşa
sen sevginle gül de
sen gül de saklın
o halinle sen gül de...

Muhammet Pınaloğlu _Pinaloglu