Sen Gül Yeter Şiiri - Adem Tupal

Biliyormusun senden evvel sevmezdim gülleri
uğramazdım bahçelere bilmezdim güzelleri

Lise yıllarımda kokarlardı renk renk buram buram
İlgilenmezdim bilirdim hepsi yasak hepsi bana haram

Bazen nefsim; bir gül bile koklamadan gidiyorsun kabire
Ben güllerden kaçtıkça onlar üstüme geliyordu habire

Rabbime sığınıyordum yusuf misali nefsin emmarelerinden
Namaz ilacıyla korunuyordum lain iblis'in vesveselerinden

Yıllar geçmişti güllerin yaprağı soldu,adem'in rengi bozuldu
İnan gül bahçelerinden kaç'a kaç'a artık ruhum yoruldu

Tam kapatmıştım ki defteri,gökten bir isim düştü yaprağına
Bir kezzap gibi yaka yaka,kanata kanata indi kara bağrıma

Semadan bir ses nida ediyordu; o buğulu gözler sana emanet
Eline değmeden gamzelerine konmadan sev,sakın etme ihanet

Ben geceleri uykuma ayırmıştım ta ki sen gelene kadar
Sen varsınya geceler bana dua,geceler bile artık dar

Seni nasıl seveceğimi bilemedim,kah züleyha kah hacer oldun
Cennet sevdam,hazanımın baharı,ben sende firdevs'i buldum