Sen Gül'sün Şiiri - Ayşe Tosun

Sen bir gül sün ve dalında güzel sin
Sana kıyamam
İçimden içimden gül geldi birden
Demek ki doğru hissetmişim,
Çok sevdiğim çiçeklerle süslediğim
Resmine sığındığımsın sen
Dedi dostum gönülden”

Bu dizeler bazen insana neler yazdırmaz ki yada suskun bırakmazmı?

Suskunlukta
Güne bebek gibi başlarken
Bu dizelerle uyandım
Gerindim odamdaydım
Düş müydü yaşadıklarım
Sen gülsün
Sen gülsün gülsün diyordu dostum
Sevgi, yüreğinden
Özgürlük, türküsünden
Paylaşım yüklü yaşamından sabahın içinden

Of…
Yine şahlandı duygular
Günün deminden yudumlarken
İlham kalemim damlatıyor yine
Yazın defterim neredesin sen
Bir dilim yağlı ekmeğimden,
Biraz beyaz peynirden
Dökülüverdi gönül telinden
Masada gül oldum oya gibi sararım emekle ben

Bazen ikinci baharda açan,
Ala. mora sarıya bürünmüş bahçedeyim
Anıları içerken
Hani benim için çalınan güller
Parmaklarını ala boyayan dikenleri
Dudaklardan dökülen sözcükler
Volkanlaşırdı içim yanardı yüreğim
Buz tutardı Temmuz ayında yapraklarım
Yardan uzaktaysam ben

Bülbülü özlerim,
Anlamaz mı beni sevdaya susamış,
Dostluğa açıkmış, paylaşımlara gebe
Gönlü yalnız bırakılmış
Anılarda kalan gülleri
Satın alınmış, ama verilememiş
Mutlu edilememiş gönüllerin özlemi

Bazen yaban gülüyüm,
Yalnız bir çalı dibinde,
Kokusu ılgıt ılgıt neme karışırken
Boğazımı düğümleyen
Ve ürkek ve tek tek dökülürken çiçeklerim
Teninde hissederim gittiğini ben…

29.11.2006 Ayşe TOSUN