Sen gül, sen

Kötü söz söylemem bilirsin,
Senden önce, senden sonra.
Yalanın arkasına saklanmadım asla,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
Dört kitap koydum önüme,
Sen bir tanesini bilsen bile,
Benim eyvallahım dört kitap üstüne,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
Demir kapılar düşse üstüme,
Bir yağmur tanesi pas tuttursa bile,
Söylediğin bir kelime!!!
Beni çürütse, ayırsa eti kemikten bile,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
Garip sanma beni, düşkünüm sadece,
Bildiğim tek şey dört kitap üstüne,
Derin bir beni gördün sadece,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
Hayatı yeni öğrensem bile,
Bilirim sandım, yanılmaz yüreğimi de.
Bu söz bir dağ ise!!!
Bu derin yerin edebini, bir sen bilme,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
Kaç kilitle kilitledim kendimi,
Dudaklarımdan elli bin yemin çıksın ki,
Dört kitap tek şahitim!!!
Ama bilki bu yürekten kovdum seni,
Sen gül, sen, bilirim seni...
*
De hadi yürek yükle garip kendini,
Düşkün olanı....
Derin olanı...
Kimse görmeden yerini,
Senden önce senden sonra.
Demir kapıları örttüm üstüme,
Sen gül, sen, bilirim seni.
*
İlk defa beni gördün saf nurlar içinde,
O gördüğün içimdeki bense,
Dokunma bir daha kirletme edebimi,
Dört kitap şahitim!!!
Sen birini bilsen bile...
Demir kapılar sana bundan sonra,
Alışık olmadığın bir duvar unutma!!!
Sen gül, sen, bilirim seni.
Fazla zorlama istersen...
Bu derin, bu düşkün kişiyi gördün işte,
Hadi eyvallah!!!....
Senden önce senden sonra...
Hadi eyvallah!!!..
Eyvallah!!!..