Sen, Gözleri Parlayan Çocuk!

Sen!
Gözleri parlayan çocuk;
Elleri soğuk, yüzü soluk,
Mağrur ve buruk..

Gün gelecek;
Gökyüzünde süzülecek kuş sürüleriyle,
Sonsuzluğa uzanacak özgürlükler..
Yok olup gidecek birer birer,
Bir toz bulutu gibi çirkeflikler..

Belki etinden ayrılmış olacak tırnakların,
Ve mavzer yarası kadar derin olacak acıların..
Unutamayacaksın görüp geçireceğin zorlukları,
Ve belki zaman zaman 'yeter be' diye haykıracaksın.

Öyle bir an gelecek ki;
Vazgeçmek isteyeceksin, haklı mücadelenden..
Yılmış bir haldeyken bile, sakın umudunu yitirme sen! ..
Uzun sürse de savaşın, sen yılmamalısın..
Zafer sarhoşluğuna dönüşecek er geç bitmişliğin, dayanmalısın!

Göreceksin;
Güneş batmayacak artık, karanlık çökmeyecek..
Ölüm kusturan eller, sana ulaşamayacak.
Senin olacak yarınlar, umut yüklü sevdalar..
Bir bir kuruyacak zulmün çölleri,
Analar gözleri yaşlı kalmayacak.

Bitecek acı günler;
Çözülecek düğümler, kırılacak zincirler..
Silinip gidecek, bir bir ideolojiler..
Donup kalacak hakir yüzler;
Bir ideolji uğruna dökülmeyecek kan,
Ölmeyecek insan! ..

Tek bir amaç kalacak, tek bir amaç;
Barış ve kardeşlik filizlenecek! ..
Anlamsız kavgalar bitecek,
Kanlı fırtınalar dinecek...

Ardından buruk bir sevinç,
Umut dolu bir dünya..
Gözünaydın çocuk!
Bu belki bir rüya;
Belki de önceden amin demek,
Hiç olmayacak bir duaya..
Ama güzel bir rüya,
Uzak olmayan bir dünya...
Sen de koyul yola,
Ama yalnız çıkma yolculuğa...

Göreceksin bak;
Türkü söyleyecek, meşk dolu yürekler..
Ve sen de güleceksin, görecekler..