Sen Görme Şiiri - Mehmet Kesici

Bana, üzülme diyordun, mutlu ol emi
öyleyim şimdi..
çocuklarla oynadım bugün,
çoban Ali'nın sopasını alıp sokağa daldım
tren'ciyi unutmamışım meğer.
gezdirdim cufcuf larla arkadaşları bir bir
birdir bire de doyamadım bilir misin?
taşları topladım koynuma sonra
boynuma bağladım mendilleri
zilleri taktim, zilleri..
oynadım doyasıya, oynadım
güldüm.. hem de çok,
bilemiyorum neden?
sebep, yok!

Akşama doğruydu dereye indim işte
çakal seslerinden korkmadım ilk kez
uğulardi yine, sesi güzeldi.
Islığımı kattım bir de ırmağın içlerine
yankıları bir hoş geldi..
Üç adımla çıktım kayalıkları, bir görsen
benden hızlı atlıyordu her gölgem
bilemedim neden?
arkamı döndüm, annemi gördüm birden
ağlıyordu.. neden?
diyemedim git benden, görme sen.
Saçımı okşadı, tenim kokladı,
öptü, utandım, ne desem ki,
koluna giremedim.
neden mi, bilemedim?

Yıldızlar düştü patikalara bir an,
sandıkalara doldurdum tek tek.
Anam, vahladı!
mehtaba seslendım, hey hey gel dedim
ayağım kaydı..
tam yani başımda bir aksi kedi,
sahi...sahi, sen neredeydin?
aklıma geldin o an, ağladım
üzüldüm işte, düşündüm
düş'ümdün,
anladım! ..

Gülmemi isterdin hep, duymanı kahkahaları mı
ahlarımı değil, vahlarımdan gelmedin.
sevindim işte, çok sevindim..
eğildim önünde bin kere, indim yere
yıkıldım işte sevginle.
gel/me, canım acıyor şimdi
annem üflüyor dizlerimi
gör/me sen gözlerimi
ol/ma benimle şimdi
Gel/me sevgili, gelme
ÖLME benimle! ....

19-8-2007