Sen Goncasın Gülden Bile...

SEN GONCASIN GÜLDEN BİLE...

Ömrüm bitse unutamam;
Sevdan tüter yüreğimde,
(Sevdan kaldı yüreğimde,)
Üstüne gül koklayamam,
Sen goncasın gülden bile...

Damarımda kan gibisin,
Kanımdaki can gibisin,
Her gün doğan tan gibisin...
(Kovandaki bal gibisin...)
(Petek, petek bal gibisin...)
Sen goncasın gülden bile...

Sensiz bir aşk düşünemem,
(Sensiz yaşam düşünemem,)
Sensiz rüya da istemem,
(Sensiz düş bile istemem,)
Kitap olsan, bitiremem...
Sen goncasın gülden bile...

İstiyorum her gün seni;
(Bekliyorum her gün (an) seni ;)
Ateşinle erit beni,
(Ateş ol da erit beni,)
(Çıkagel de delirt beni,)
Damla, damla tüket beni...
(Sevgilerde tüket beni...)
(Azar, azar yok et beni...)
Sen goncasın gülden bile...

Aşk ocağım söner sanma,
Yatak serdim kucağıma,
Ben seninim artık anla...
(Ben seninim, gel nazlanma...)
Sen goncasın gülden bile...

Hasret olup tütme sakın,
Sokul bana daha yakın,
Kalbime gir, çıkma sakın...
Sen goncasın gülden bile...

Süleyman SAYLAN
Polatlı / Ankara, 04.03.1995 Saat: 05.30
(Şehirlerarası Otobüste) (Şarkı sözü olabilir.)