Onu en son cumartesi iki sulatında gördüm
Yüzümdeki ifade, gözümdeki
Yüreğimdeki yaşı ilk defa o gün
Anlatılamayacak kadar hisli
Tahmin edemeyecek kadar aşk ile aktı...
Bütün aşkımı gözümden damlayan
Aslında yüreğimdeki okyanustan geldiğini
İlk defa o gün anladım
Ve
O gün dayanamadım ağladım
O gün ağladım gözyaşlarım durdu fakat yüreğim hep ağladı...
O cumartesi hayatımın aşkına son bakıştı
Son aşkıma ilkez bakmış gibi son kez bakışımdı
O gün başka bişey gördü gözlerim
Başka bişey duydum
Adımın o iki küçük dudağının arasından çıkan ses
Sanki gitme dercesine buğuk ve ağlamaklı
Sanki ilk defa bu kadar özlem çekecektim,
Sanırım son defa da...
Belki bu son satırım
Belkide aşka özleme ilk satırım
Belki son gecem
Belki sonsuzluğa ilk gecem
Sanırım artık ölüyorum
Belkide yeniden başlıorum hayata
Hayat benim olur mu ki sonsuza dek
Sonsuzluğu kavraya bilir mi ki aşkım
Aşk sonsuzluğa erişebilir mi
Göklere erişir mi yalnızlığım
Yalnızlığımı, göz yaşlarımı görüp geri döner mi ki bana?
Kayıt Tarihi : 8.1.2012 17:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!