Sen Gittin Ya Ninem Şiiri - Ünal Okcu

Yalan dünyaya yumarken, gözlerini
Şemsettin’im diye söyledi, son sözlerini
Getirdi kelime-i tevhidi, şahadetini
Diyerek kapadı, sahte dünyaya gözlerini

Tepeden tırnağa, Osmanlı kadını
Doğruluk ile yazdırdı, tarihe adını
Sahipsiz bıraktı, makamı tahtını
Ansızın verdi, Azrail’e canını

Misafirlerine koyardı, varını yoğunu
Evlatlarına kurdular, fesatlık oyunu
Dişine göre bulan, gösterdi boyunu
Sen gittin ya ninem, kuruttular soyunu

Dünyalık için bakmadılar, bir birlerine bile
Kimseye kalmaz dünya, bunu da bile bile
Miras davasında yaptı, biri diğerine hile
Sen gittin ya ninem, gittin adalet ile

Evlatlarım çizdi, kafalarına göre bir yol
Yüklendiler doğru olana, oluşturdular bir kol
Kibir, gurur, fitne, yalan, iftira, desen bol
Sen gittin ya ninem, unutuldu akraba oldu sol

Ünal der ki; Yapın Ahiret hazırlığı
Gideceğimiz terk yer, okcular mezarlığı
Bırakın artık gururu, kibiri, azgınlığı
Sen gittin ya ninem başladı, miras kızgınlığı