Sen Gittin Ya Benden Şiiri - Arman Marazyan

Sen gittin ya benden,
Yüreğimdeki aşkını söndürmeden,
Üstelik yarama tuz bastın gitmeden...
Bu kadar zalim olabileceğini bilmiyordum...

Sen kafanı omzuma koyduğunda,
Ben tüm dertlerimi unuturdum...
Oysa sen, yüreğimi okşarken,
Kalbime hançeri vuracak yer arıyordun
Ve ruhumun saf çocuğunu bulup,
Beni sahte sevgili rolünle kandırıyordun...

Yar, artık bildiğim tek bir şey var
O da senin başlı başına kocaman bir yalan olduğun...
Sen sevginin katili, yalanların piri
Artık benim için zavallısın!

Acıyorum sana!
Neden mi?
Hala neden mi diye soracak yüzün olduğu için...
Sevgiyi, insanlığı adınla, hayatta var oluşunla ziyan ettiğin için...

Karar verdim dün gece
Seni içimde öldürmeye,
Seni hayatımdan çıkarıp maziye gömmeye.
Yapa yalnız kalsam da,
Sana inat mutlu bir yaşam sürdürmeye...

Ha bu arada
Üstünü örttüğüm anıları, toprağın bil artık...
Maziyi, söndürdüğüm son sigaramla birlikte yaktık.
Resimlerini, çöpçülerin süpürmediği sokaklara
Sinir krizi geçiren gözyaşlarımla birlikte teker teker yırtıp attık...

Ben senin katilin oldum yar!
Bu sefer elimden kaçamadın!
Ben artık müebbeten yalnızlık hükmü giydirilmiş bir mahkumum.
Önümde ebediyen yalnız olacağım seneler var...