Sen Gittin Ya Anne Şiiri - Gazi Davgana

ANNE

Sen gittin ya…
Anne!

Düşündükçe gerçekle yüzyüze gelmenin sancılarını yaşıyorum.
Kimi zaman soluğum kesiliyor, kimi zaman hayattan vazgeçiyorum.

Yokluğunu hissetmenin yarattığı ıstırabı hangi kelime ifade edebilir bilmiyorum.
Sen yoksun, şu koskoca dünyaya sığmıyorum.

Sen yoksun ya...
Anne!

Artık hiç olmayacağını bilmek o kadar zor ki
Hayat ne kadar acımasız

Biraz daha kalamaz mıydın?
Hani diyorum biraz daha kalıp okşayamaz mıydın saçlarımı?

Şimdi ellerini özlüyorum,
gözyaşlarım özlüyor seni Anne!

Biliyor musun herşey ölüm kokuyor hayatımda.
Ne zaman toprağa baksam içim daralıyor, boğuluyorum.

Ben artık ölümü seviyorum Anne,
ölümü özlüyorum.

Eskiden ürkütürdü adı bile...
Biliyor musun Anne!

Sensiz geçen her saniye,
içimde hasretin deli fırtınaları kopuyor.

Yere düşüp yığılıyorum,
gücüm tükeniyor.

Ruhum yerinden fırlayıp,
tüm hızıyla Dünya’nın en derin uçurumlarına atıyor beni…

Ne zaman hissediyorsam hasretini,
işte o an çaresizliğin o çirkin suretini görüyorum.

Ellerim titriyor,
yumruklarımla duvarları herşeyi yıkasım geliyor.

Ölesim geliyor Anne,
ölemiyorum Anne...

‘‘Ölüm istenmez, gelince kabul edilir.’’ derdin,
biliyorum Anne.
Kıvranışlarım bir ömür sürecek biliyorum,
hasretin de öyle.
Bazen hiç kavuşamayacakmışız gibi geliyor
ama vazgeçmiyorum umut etmekten.

O kadar zamansız gittin ki
aslında sanki bu gidişi biliyordun, sanki gitmeye çoktan gönüllüydün.

O kadar inanmıştım ki gitmeyeceğine,
öyle umut bağlamıştım ki gözlerinin daima güleceğine
ve o içime sığmayan ışığı kaybetmeyeceğine...

Yakma yüreğimi gitme dayanamam diyemeden gittin.
Sen gittin ya... Anne!

Peki neden susmuyor bu sancı Anne?
Birtek ben mi yarım kaldım yokluğunda,
bir tek ben mi yandım Anne...?

Nice zaman yüreğimiz acıyor Anne yüreğimiz…
Diktiğin çiçeklere sarılasım geliyor bazen,
kokun vardır kim bilir! Annem!

Hasret Anne. Sana hasret Anne.
Bu yolun sonu gelesi değil gibi…

Çarçabuk geçse bi şu zaman,
bi geçse, kapılar açılsa bana…

Hiç bu kadar yalnız kalmamıştım,
resimlerin konuşmuyor benimle…

Ben attığım her adımda, aldığım her solukta seni yaşıyorum
ve diyorum Yoksun…

Ellerimi tutan yok anne, ne de kokumu senin kadar seven...
Saçlarımı öpüp koklayan yok.

Çok özlüyorum seni Anne.
O kadar güzelsin ki tıpkı bir melek gibi bembeyaz giydirdiler.

Sonra seni götürdüler,
benden aldılar.

Tertemiz sularla,
dualarla yıkadılar.

Gelin oluyordun öyle ya!
Beyaz yine yakışmıştı sana,
o gün söyleyememiştim,
şimdi söyleyim
yine çok güzeldin Annne!
Melekler kıskanmış mıdır acaba?
Elimden aldılar seni anne,
musalla taşına koydular.

Hoca başında,
cemaat "iyi bilirdik" dediler Anne!
Oradaydım ya da değildim.

Annelerin en güzeli seninle gurur duyuyorum,
senin evladın olmakla gurur duyuyorum.

İnsan kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini,
hep dua ediyorum anne,
hiçbir evlat anasını kırmasın incitmesin.
Her gün her saat öpüp koklasın,
çünkü ben sana doyamadım.

Sen gittin ya...
Anne.

Yüreğimin acısı öldürüyor beni,
yüreğim çok acıyor Annem…

Mehmet ÜNLÜ
26 Mayıs 2016 Gaziantep
(Şewko)