Sen Gittin Ya Şiiri - Abdülkadir Karaca

Sen gittin ya dostum
Ardından bir bir kopmaya başladı takvimler
Her yaprakta biraz daha yokluğun
Tam beş ay oldu dostum
Ne sesin ne de kokun
Tarifsiz bir keder oturmuş yüreğime
Sen yoksun
Neden hala bana kin duymuyorsun diyorsundur
Denedim ama ellerin geldi aklıma
Hani bana o ellerle kırmızı çiçekler vermiştin
Denedim gözlerin geldi aklıma
Buz gibi baksa bile beni deli etmiştin
Denedim kalbin geldi aklım ne kadar nankör olsa da
Bir zamanlar beni sevmiştin
Yani dostum kement attı boynuma yokluğun
Yani dostum sen yokken aslında bende yoktum
Ne çok isterdim bir serçenin masumluğunu
Taşırdım bu alemin tüm sarhoşluğunu
Ama umarsızca üzerime attığın yokluğunu
Bir dağa vermeyi denedin mi hiç
Bir bana vermeyi bildiğin gibi
Acaba dünyada varmıdır bilmem
Vefasız kalbini sevdiğim gibi
Dostum sen yoktun buralarda mevsimler eskidi
Umut öksüz kaldı acı serpildi ve baş kaldırdı tüm şiirlerime
Esir aldı beni koş kurtar dostum
Yoksa paramparça edecek sevgimi
Buralar böyle dostum
Aylar oldu sen yoksun
Gelme artık hiç ummadığım bir anda gidersin yine
Gelme artık uğurlar olsun
(İstanbul 2004)