Sen gittin ya! Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Sen gittin ya!

SEN GİTTİN YA!
Matem havasına bürünür sokaklarım.
Lambalar fersiz,
Söylenmez,
Söylenmez, bu gecede o sevda şarkılarım.
Yalnızlığı koluma takar,
Onunla yürüdüğümüz kaldırımlara hava atarım.

SEN GİTTİN YA!
Güneş ısıtmaz artık bu kenti,
Yaprak kıpırdamaz dallarda.
Yağmurlar uğramaz olur senden sonra.
Bülbüller suskun…
Ses vermezler alaca karanlıkta
Çiçekler boynu bükük küserler sensiz bahara.

SEN GİTTİN YA!
Ölüm sessizliği kol gezer kentin üzerinde.
Yalnızlık nöbet alır,
Dolanır sokak aralarında.
Hazan çabuk gelir
Çöreklenir davetsiz misafir edasıyla
Oturur yüreğimin kıyısına.
İnceden birkaç damla yaş iner.
Gözlerimden omuzuma, oradan karışır
Gezdiğin yolların tozuna.

SEN GİTTİN YA!
Yokluğunun acısını anlatamam.
Titrer dudaklarım…
Gizlenir kelimeler sol yanıma,
Serzenişlerim sana değil
Seni sensiz yaşadığım zamana.
Aldırma bu suskunluğuma…
Kapalı kapılar ardında saklanır fırtınalarım.
Çabuk dön sevdam çabuk!
Dönki tamamlansın öbür yanım.

Gamze Yağmur.

Müjgan Asıl Kefeli
Kayıt Tarihi : 14.8.2010 18:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (13)

Müjgan Asıl Kefeli