Sen Gittin Ya! Şiiri - Berna Karaoğlu

Rüzgarlar ters esiyor gönlüme,
hazan sarısı yaprak döküyor gözlerim.
sen gittin ya.....bende bittim!
hicran vuruyor satırlara artık.
düş bahçem sessiz kaldı şimdi,
talan oldu kalp evim
tek bir söz yeter miydi be canım,
böyle mi olmalıydı dışavurum

sensiz kaldım çığlık çığlığa susmalarda yürek
Can'sız kaldım Can'ımı aldın,ölüm bu olsa gerek
Berna Karaoğlu

Sen gittinya hani....usulca...haramiler gibi girdiğin yüreğimden....gidişinin matemindeyim.Gündüzleri yokuluğunu daha bir kolay aşıyorumsanki dostlarla oyalanıyorum....diyeyim ama biliyorumki etrafımı kandırıyorum kendimi oyalıyorum.Geceler..ah o katran karası geceler....işte orda sadece kendimle ve acımla baş başa kalıyorum.Sanki ücra bir rıhtım köşesinde karanlık dehlizlerin altına sıınır gibi senin yokluğunda anılarıma sığınıyorum.senden kalan anılarım.Canımsın diye başlardı sana her cümlemin başı...canımsın...öyleydi ya candın sevdiğim canımdan da öteydin.Hayatımın belki başlangıç değil ama final çizgisiydin.candın canımdın canımdan öteydin.Gözlerim senden önce çok kişiyi görmüştüde sevmemişti dilememişti senden önce hiç kimseyi yalvarmamıştı.Tanrım onu bir kez göreyim diye yakarmamıştı dilim.Dilim sustu gözüm görmüyor ellerim boş canım,canımdan öte ruhumun yoldaşı sevdiğim finalim dediğim bitiş çizgim.Yokluğun zor yokluğunda acı kör kurşunlar saplanıyor bedenime.seni senden uzakta sevmek bile aşkların en güzeli derlerde sen inanma her duyduğuna ben şimdi yokluğunda hasta gidişinin matemiyle yastayım...canım...canımsın özledim.dön be sevdiğim yollarına hercai menekşeler ekeceğim...İlknur Tavasav