Suratını asmıştı gök yüzü,
kapkara kesilmişti ağlıyordu bulutlar,
çaresiz kalmıştı ayrılığa uzanan yollar,
sanki geçmek istemiyordu saatler.
Bu gün durmuştu saçlarını okşayan rüzgar,
donup kalmıştı dallarında yapraklar.
Hüzün kokuyordu hüzün! ! ! !
Senden ayrıldığımı bilircesine topraklar.
Kayıt Tarihi : 28.11.2009 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!