SEN GİTTİN YA
Sen gittin ya ben ışıksız kaldım.
Zifir bir karanlıktayım şimdi.
Kırıldım, billur bir şişe gibi,
Dağıldı etrafa Can Tanelerim…
Oysa bana sen; ‘Canım’ derdin.
Sen gittin ya ben kanatsız kaldım.
Sen varken gökyüzünde uçardım.
Gülüşündeki özgürlüğe aldandım.
Şimdi resimlerinde mahpusum,
Halbuki sen benim sureti aynamdın.
Sen gittin ya, ben nefessiz kaldım.
Her gün içime çektiğim havamdın…
Hem kendini, hem nefesimi çaldın.
Körük gibi üfledin yokluğunu içime
Üfledikçe yandım, üfledikçe harlandım.
Sen gittin ya ben susuz kaldım.
Ab-ı hayatım gibiydin sen benim,
Kavruldum, kurudum, yok oldum.
Tükendi damarlarımda can suyum.
Benden seni; benden beni aldın…
10.01.2011
pazartesi
Mine Türk Ay
Kayıt Tarihi : 12.3.2011 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama ardında hep böyle 'kırık dökük bir şeyler kalıyor..' Hele yaşanmışlıklar anlamlıysa.. Değerliyse... İz bıraktıysa... Daha da kötüsü... Şiirde bu var işte...
Mine Öğretmenim, tebrik ve takdirimle... Elbette 'tam puanla, liste desteğimle' kutlarım şiirinizi...
Bu vesileyle Ramazanınızı tebrik eder, ibadetlerinizin kabul ve makbul olmasını dilerim... Sevgiler, saygılar sayfanızdan...
Zaman durdu,
Bense sahilde yalnız,
Yüreğimde sızı
Boşta kaldı ellerim.
Şimdi nerdesin?
Dön de bir bak!
Ne haldeyim,
Çaresizim, çıkmazdayım,
Anla beni,
Duy beni! ..
Sevgi dolu duyarlı yüreğinizi ve paylaşımınızı kutluyorum. 10 + ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
Tebrik ediyorum arkadaşım çok guzel yorumlamışın gittmeleri
hep yaralıyor bizleri sonrada böyle şahaserler ortaya cıkıyor
TÜM YORUMLAR (18)