Sen gittin ya habersiz
Kalabalıkta yanlızlığı yaşadım.
Hayatın boşluğunu, yokluğunu,
Yoksunluğunu.
Sen gittin ya ansızın
Siyahı tanıdım
Yaşanmış bu kadar
Beyazdan sonra.
Yüreğimin parçalanışına
Tanıklık etti, kar taneleri.
Kırmızıyı tanıdım.
Bırakıp gittin ya hesapsız
Şehirlerin ne kadar küçük
Sokakların ne kadar dar
Parçalanışın ne kolay
Olduğunu anladım
Sen gittin ya çaresiz
Çaresizliği, umutsuzluğu
Yanlızlığı, korkuyu yaşadım
Bulutlandı gözlerim sustum,
Ağladım.
(27/01/2005 Elazığ)
Nuriye CoşkunKayıt Tarihi : 25.11.2008 12:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatımın, adam gibi adamı babama. Bitmeyecek sevgimle...
![Nuriye Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/25/sen-gittin-ya-53.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)