SEN GİTTİN YA
Sen gittin ya, bir kış günü dünyam yıkıldı.
Ben seninle ilkbahar geldi sanmıştım.
Yüreğimde ki, uçan kelebeklere kıyıldı.
Bir bir açarken çiçekler sana inanmıştım.
Oysa yokluğun, hüzün mevsiminden de zor.
Ben ağladım, ağaçlar ağladı, yapraklar ağladı.
Sen gittin ya, üzerime karabasanlar çöktü.
Siyah tan başka renk bilmedim giymedim.
Hasretin, özlemin yüreğimi yerinden söktü.
Sen den başkasını sevmedim sevemedim.
Oysa yokluğun, karakışlardan daha da zor.
Ben ağladım, gök ağladı, karlar ağladı.
Sen gittin ya, sevinç mutluluk huzur kalmadı. Gökyüzünü göremedim, güneşi göremedim.
Böyle bir aşkla ne Kerem, ne de Aslı yanmadı.
Mümkün olmadı unutmak seni silemedim.
Oysa yokluğun, ölmekten de daha zor.
Ben ağladım, yollar ağladı, dağlar ağladı.
Sen gittin ya, toprak çatlak, toprak susuz.
Gönül viran oldu şifa yok yok ki, yaralarıma.
Gel desem de, gönül yorgun gözler uykusuz.
Gece olunca gam çöker karanlıklarıma.
Oysa seni sevmek, sensiz yaşamakla zor.
Ben ağladım, hayatım ağladı, ömrüm ağladı.
MERAL ÖZALTUĞ ERYILMAZ
Kayıt Tarihi : 24.1.2025 23:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!