Sen Gittin Ya! Şiiri - Tarkan Arslan

Sen gittin ya! Birer birer intihar etti umutlarım
Güneş hiçbir zaman doğmadı zifiri karanlığıma.
Yollar hep tümsek oldu önümde
Kendimi yalnızlık ve çaresizliğin içinde buldum
Kapandı bana ardına kadar tüm kapılar.

Sen gittin ya! Tükendi kalemim boş kaldı sayfalar
Senden sonra bir adım bile atamadım hayata.
Buğulu camlar ardından hep yolunu gözledim
Hiçbir zaman kabullenmedim bırakıp gidişini
İçimde hep aynı umut hep aynı özlem vardı oysa.

Sen gittin ya! Herkes sırt çevirdi bana
Bir tek arkadaşım yazdıklarım kaldı yanımda.
İdam sehpasına bile giderken
Son isteğim bile sorulmadı bana
Biliyorlardı sadece seni dileyecektim onlardan.

Sen gittin ya! Hayatımdaki tüm pınarlar kurudu
İçimdeki asi bahar yerini bıraktı acı sonbahara.
Geceler kâbus oldu uykularıma
Senle ömrüme ömür kattığım hayat,
Benden emanetini almak için Azrail gibi yapıştı boğazıma.