Sen Gittin Şiiri - Ayten Özgün

Sen Gittin
Ne neşe ne heyecan kalmadı bende
Demek’ki alışmışım ben bu kadere
Yağmur misali gözyaşlarım dinmez nedense
Hayallerim yarım kaldı,her yanımı hüzün sardı
Ağlamaktan gözlerimde yaş bitti

Sen Gittin
Büktü boynunu saksılarda’ki menekşelerim
Bahçemde’ki renk,renk çiçeklerim
Ölüm sessizliği sardı içimi
Benim ise renk kalmadı yüzümde
Sarardı,soldu betim benzim

Sen Gittin
Havalar soğudu,yağmurlar başladı
Üşüdüm birden,kanım,canım çekildi
Gecenin siyahı doldu içime
Nereye aksam karanlık
Dünyamın yörüngesi değişti

Sen Gittin
Ağlamaktan gözlerimin feri gitti
Biliyorum faydası yok ağlamanın çocuklar gibi
Hapsettim kendimi acılı yüreğime
Görmez oldu gözlerim hiç kimseyi
İnan’ki ömrümün yarısı gitti

Sen Gittin
Şarkılar söylerdim eskiden,sustular birden
Unuttum dostlarımı günü güneş
Neşem, sevincim,hayallerim yok oldu
Biliyorum olamayız artık eskisi gibi,
Varlığım tükendi ben bittim