Sen Gittin Şiiri - Özcan Nevres

Sen gittin öksüz kaldı sokaklar
Keklik gibi sekidiğin kaldırımlar
Yokluğuna dayanamayıp
Benim gibi yıkıldılar
Sen ışıktın her yeri aydınlatan
Gidişinle karanlığa gömüldü dünyam
Nasıl da ışıksız kaldım anlatamam
Sensiz nasıl yaşanır bilemem
Sensiz bu dünyada yaşıyorum diyemem
Ölüm her canlının son noktası
Benim de gideceğim yer orası
Sen o son noktayı çok tez koydun
Sen yaşamaya doymadan gittin
Beni anlatılamaz acılar içinde bıraktın
Can tatlı canıma kıyamadım
Kara sevdan beni er geç öldürür
Mutluluğumuz uzun sürseydi ne olur
Çok tez yakaladı ölüm seni çok tez
Yüreğimi yakan acın hiç bitmez
Mezarına koyduğum çiçekler kadar tez
Solup ölümü bekliyorum neden gelmez
Bu gün ölümünün yıl dönümü
Çiçeklere boğdum mezarının üstünü
Giden gelmez biliyorum
Dönüşü hiç olmaz o son yolculuğun
Mezarından çıkıp gelecekmişsin gibi
Bekleyeceğim seni ömrüm boyu

01 Eylül 2002 Pazar