Sen gittin sevgilim..
Günlerden pazardi,aylardan temmuz.
Önceleri dönüsünü sayardim KaradenizŽ in hircin dalgalarinda,
Kirik dökük umutlar beslerdim yokluguna inat ve yollarina gömerdim Gözlerimi senden habersiz..
Cok sonra anladim ki yoluna bakmakla hic bir yolcu geri dönmüyor,
Sende dönmedin sevdasina kurban oldugum, sende dönmedin.
Gittigin gün agitlar döküldü yüregimden,
Sen bilirmisin kac damla gözyasi biriktirdim yoklugunda?
Kac kez denedim oldugun yerlere gelmeyi, beceremedim bagisla!
Sende gelmedin, oysaki sözün vardi, yeminlerin vardi gidislerine dair,
Henüz tanimadigin binlerce siir vardi ardinda ve kalbi yarali bir sair.
Sen gittin sevgilim, sen gittin,
Benden baska herkes emin artik dönemyeceginden, bir ben inanamadim..
Ben simdi senden uzak bir yerlerde, en kara sevdalara boyun büküyorum.
Beyazlara sarmislar bedenini gittigin gün, toprak doluymus kucagin,
İnanmiyorum sevgilim sensizlige inanamiyorum..
Sen gittin sevgilim...
Bana kocaman yokuslar biraktin önüm sira, sen artik yürümüyorsun nasilsa.
Sevdigim kurtuldun artik zemheri soguklarindan hasretin, ben üsüyorum..
Sen gözlerini gömüp gittin bu hasretin uclarinda,
Sen bir kez, ben bin kez öldüm bu askin avuclarinda..
Kayıt Tarihi : 11.9.2007 19:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!