Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Gidiyorlar ardına bakmadan...Gözlerinde varlığıyla alevlenen yaşama sevincinin yerine,boyun eğmiş,donuk ve özlemiyle kavrulmuş bir karanlığa bırakarak...
Gidiyorlar ardına bakmadan...Yüreğindeki kum saatini,o göz açıp kapayıncaya kadar geçen ''sevgili'' den,sanki asırlarca tükenmeyecek olan ''onsuzluğa'' tersyüz ederek...
Gidiyorlar ardına bakmadan...Seni,ayışığının rutubet kokulu duvarlarına vurduğu,tek odalı onsuzluğunda,aşkınla,deliliğinle,bu hayata hep yabancı ruhunla bir başına bırakarak gidiyorlar...
Önce bir yanın öksüz kalır yokluğunda.Sonra yüreğinin o buğulu sıcaklığından mahrum kalan içindeki çocuk...
Mükemmel bir şiirdi...
Yüreğinize ve emeğinize sağlık sevgili arkadaşım...Tam puanımla kutluyorum ve listeme alıyorum bu güzel şiirinizi...
Hep giden midir bırakan kalan da bırakmıştır giden kadar...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta