Sen Gittin En Sevgili Şiiri - Aslınaz Üstün

En Sevgili yürecik bilirsin yangın yeri...
Günler geçmez ki asır; ne ileri ne geri...

Hayrandır iclâline tarihte her kim varsa,
Seni kim bilebilir, kalp gözünü açmazsa.

Gittin de hüsran doldu gönüller darmadağın,
Bize ki her şeyindir kalan son armağanın!

Gittin de gözlerimiz şebnemle kardeş oldu,
Yeşeren her tomurcuk daha açmadan soldu...

Gittin de tufanlarda bulamadık Cudi'yi,
Babil'den beter olduk yitirerek sevgiyi.

Gel! Bir bahar gününe kardelenler gibi,
Kuyu çok karanlıkmış Yusuflar görmez dibi.

Gittin işte; bak masum ellerimiz kirlenmiş,
Gittin işte; salâtlar ardın sıra seslenmiş.

Gittin, gözyaşları ki ardından göndeririz.
Gittiğin zaman kayıp; âhirden sesleniriz.

Gel! Şu halimizi gör; önümüzde nice sur,
Bizim bağrımıza da nurlu sağ elinle vur!

Gittin, masumiyete biz sahip çıkamadık,
Mazluma dirsek vurup zalimlerle saf aldık.

Gel! Gömleğimiz bak her yerden yırtılmış,
Züleyhâlar Yusuflar hududlarını aşmış.

Ne sebat kalmış burda ne de Eyup'un sabrı
Sığınmayı unuttuk. Gel, ey Yunus'un tavrı?

Zaman-zemin, arş ve arz düşman olmuşlar bize.
Nefis ki şaha kalkmış. Gel, söz geçir densize!

Ne firavun huyluyuz ne de Kârun soyluyuz,
Günah okyanusunda garip Allah kuluyuz.

Gel! Kalem ol yazımız, bahtımız ki değişsin!
Gel! Şu sensiz gönüller güneşte üşümesin!

Giderken En Sevgili bizi bizde unuttun,
Çorak çöller için sen, hani nazlı buluttun?

Sen gittin, mercan mercan incimizi aradık,
Salât ile sevgini bağrımızda sakladık.

Heyecanlanan yüreği elimizle bastırdık.
Sen yoktun ya Sevgili kendimizi kandırdık.

Kıtmir gibi koşarak mağarayı bulamadık!
Ayak izine bile gündüzde rastlamadık!

Sen gittin, lisanımız bir acı hüsran saldı,
Sen gittin, gözlerimiz ardından bakakaldı.

Sen gittin, dudağımda bir tebessüm ağladı...
Sen gittin, avucumda âminsiz duam kaldı...