Sen Gittin Diye Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

İstanbul sana çok alıştırmıştı
Bir bahar gününde tanıştırmıştı
Aşkı ikimize yakıştırmıştı
Gözlerim doluyor sen gittin diye

Martılar atıyor çığlık sesleri
İstanbulun sönük durur süsleri
Yüreğimin donuk kalır hisleri
Yüzlerim soluyor sen gittin diye

Sanki boyun büktü o kız kulesi
Gelmiyor yüzümün sensiz gülesi
Ayrıldın olmuşken aşkın kölesi
Dert beni buluyor sen gittin diye

Öyle garip bakar bana adalar
Sanki seni sorar tahta masalar
Seninle gördüğüm herşey yaralar
Bir eksik kalıyor sen gittin diye

Üstüme geliyor hırçın dalgalar
Bitmiyor içimde sensiz kavgalar
Gönül deli dolu beni sorgular
Suçluluk alıyor sen gittin diye

Falcılar açmıyor çıkmaz falımı
Çiçekçi uzatmaz vermez gülümü
Sensiz çok şaşırdım kaldım yolumu
Bir haller oluyor sen gittin diye

Benden başka kimse çekmez nazını
Böyle sevip çalmaz gönül sazını
Ahım tutar seni sürer izini
Hayat zor geliyor sen gittin diye