Sen gittin, ben kendime geldim. Meğer kaybolan sadece sen değilmişsin, benim de içimde bir yerler eksikmiş. Varlığınla doldurmaya çalıştığım o boşluk, aslında kendi kendime ihanetimmiş. Seninle geçen günler, beni benden uzaklaştırmış.
Şimdi anlıyorum, yokluğun bir kayıp değilmiş. Aksine, en büyük kazancım olmuş. Kendimi yeniden buldum, aynaya baktığımda tanıyamadığım yüzümü geri aldım. Sessizlikte saklanan huzuru, yalnızlığın öğrettiği gücü fark ettim.
Sen gittin, ben kendime geldim. Artık kalbimde kimseyi aramıyorum, kimseye tutunmaya çalışmıyorum. Çünkü seninle öğrendiğim en büyük ders şu oldu: Kendini unutan bir kalp, hep kaybedermiş. Ama artık kaybetmiyorum, çünkü bu kez sadece kendimi seçiyorum.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta