Sen gittin, ben kendime geldim. Meğer kaybolan sadece sen değilmişsin, benim de içimde bir yerler eksikmiş. Varlığınla doldurmaya çalıştığım o boşluk, aslında kendi kendime ihanetimmiş. Seninle geçen günler, beni benden uzaklaştırmış.
Şimdi anlıyorum, yokluğun bir kayıp değilmiş. Aksine, en büyük kazancım olmuş. Kendimi yeniden buldum, aynaya baktığımda tanıyamadığım yüzümü geri aldım. Sessizlikte saklanan huzuru, yalnızlığın öğrettiği gücü fark ettim.
Sen gittin, ben kendime geldim. Artık kalbimde kimseyi aramıyorum, kimseye tutunmaya çalışmıyorum. Çünkü seninle öğrendiğim en büyük ders şu oldu: Kendini unutan bir kalp, hep kaybedermiş. Ama artık kaybetmiyorum, çünkü bu kez sadece kendimi seçiyorum.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta