Sen Gittin Ben Kaldım Şiiri - Muhammed Y ...

Sen gittin…
Öyle sessiz, öyle zamansız…
Bir veda bile etmeden
İçimde fırtınalar bırakıp
Çıktın hayatımdan.

Ben o günden beri,
Bir yanım eksik…
Bir yanım hep kırık,
Ne gülüşüm gülüş,
Ne nefesim nefes.

Seninle başlıyordu sabahlarım,
Şimdi her gün,
Gece gibi karanlık içimde.
Gözlerin yok,
Sesin yok,
Ama acın…
Her şeyin önünde.

Seni sevmek kolaydı aslında,
Zor olan;
Senin yokluğunda
Kendime katlanmak.
Yüzümde donmuş bir tebessüm,
İçimde buz tutmuş bir sevda var.

Sana her baktığımda inandım,
Bir ömür sürer sanmıştım.
Ama sen,
Bir rüya kadar kısaydın.
Uyandım…
Ve her şey bitti.

Ama aşk…
Öyle kolay ölmüyor.
Kalpte kök salınca bir kere,
Sen gitmiş olsan bile
Adım adım yaşatıyor seni.

Ne yapsam olmuyor,
Ne zaman seni unutmama yardım et dese biri,
Bir şarkı çalıyor,
Ve her şey…
Tekrar başlıyor.

Bir çırpıda silemiyor insan,
“Unut gitsin” demekle bitmiyor.
Çünkü gerçek aşk,
Yalnızca yaşanırken değil,
Bittiğinde de can yakıyor.

Sen gittin…
Ve ben,
En çok senin olmadığın yerde
Seni sevdim.
Yüzünü görmeden,
Sesini duymadan…
Sadece içimde…
Sadece yandığım yerde…

Bir gün gelir de
Beni merak edersen eğer…
Bil ki:
Ben hâlâ oradayım.
Senin bıraktığın yerde,
Bir daha kimseyi sevemeyecek kadar yorgun,
Ama hâlâ seni sevecek kadar yaralı.