Seni götürdüler, ben yarım kaldım

Nevin hanımdan Mustafa’sına...
Altı yiğit adama...

Sen giderken ben garip kaldım
oturduğum yerde öylece kaldım
kalakaldım

Hele saçların dağınık
yüzün bir hüzün yumağı
bakışların derin,
hüznün omuzlamış bir dağı
senin emanetlerinle
Hacer’in çölde kaldığı gibi kaldım
yıkıldım kaldım

Sen giderken henüz görülmemiş bir rüya gibi
hırpalanıp arkadaşlarınla eşkiya gibi
altı boy boy yiğidi
derdest edip
heyüla gibi
ardında bir coşkun topluluk,
ağlayan bir milletle kaldım,
donakaldım...

Sen giderken ellerin kelepçeli
dilin, gözlerin bağlı
matemhaneye döndü koca bir memleket
koskoca bir dünya ayağa kalktı

Sen giderken ben bilmem kaç anne, kaç baba kaç kardeş
ardında dağ gibi vefalı binlerce eş
boynu bükük, yüreği dağlı
bir o kadar ebedi kardeş
öylece duvar kesilip
Vakfe'de kaldım
İbrahim’i bekler gibi
elim alnımda kaldım

Sen giderken dudağı kurumuş İsmail gibi
Safa Merve arası ıpıssız kaldım
giden İbrahimin ardından
ağlayan yavrular gibi
bu yaban evrende sahipsiz kaldım

Sen giderken ben
şimdi babasız kalan evlatlara içlenip
öpemedim kendi çocuklarımı evlatsız kaldım
seni koruyamamış, seni kollayamamış olmaktan yıkıldım
bak ben devletsiz kaldım

Sen giderken ben
yüreğini gurbete uğurlayan anneler gibi
Anneden babadan geçtim
bak ben hem yetim hem öksüz kaldım
şimdi beni ısıtacak bir mekan da yok
bak ben hem ıssız, hem evsiz,hem sahipsiz kaldım

Sen gittiğinden beridir yüreğim bin parça ciğerim dağlı
içimde bir Kerbela burukluğu, matemi kaldı
sensiz toz duman oldu umut harmanım
vuslat galiba mahşere kaldı

Mustafa'm, yiğidim hüzün bakışlım
bak şimdi şiirler de hep yarım kaldı

Mart 2018