Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Erirse kalbinde umut taşların
Eğer ki akarsa gözde yaşların
Görsem ki çatılmış hilal kaşların
Kaşınla bağrımı yar de öyle git
Tebrik ederim efendim.
Yazarken seni bitirmiş ama güzel de olmuş
Canım kutlarım
Sevgiyle
Gitmek her ne kadar kolay değilse de terk edilmek de öyle... Tekrar kavuşman diileğiyle... Guygu yüklü güzel şiirinizi kutluyorum... Sevgilerimle...
Gittin…
Canım çok acıyor
Canımsın dedim bir kere sana
Canımdan can alacağın gelmemişti hiç aklıma
Hiç bu kadar susmamıştı dilim
Gözbebeklerim yanıyor
Dirhem dirhem çekiliyor etlerim
Neleri götürdü gidişin
Kökleri üşüyor düşlerimin
Nelere gebe gidişin
Gerisini sen düşün!
İÇTEN ETKİLİ VE DE USTACA...
MÜKEMMEL BİR ŞİİR. GÖNÜL DOLUSU TEBRİKLER BURCU HANIM. SAYGILAR...
Gittin…
Canım çok acıyor
Canımsın dedim bir kere sana
Canımdan can alacağın gelmemişti hiç aklıma
Hiç bu kadar susmamıştı dilim
Gözbebeklerim yanıyor
Dirhem dirhem çekiliyor etlerim
Neleri götürdü gidişin
Kökleri üşüyor düşlerimin
Nelere gebe gidişin
Gerisini sen düşün!
HER GİDİŞİN ELBET BİR DÖNÜŞÜ VARDIR..
BU DA ÇOK HARİKA BİR ÇALIŞMA OLMUŞ EMEK ÇEKİLİNCE SEMERESİDE GÜZEL OLUYOR.. HARİKASIN CENUBUN KIZI. ELLERİN DERT GÖRMESİN KUTLARIM EMEĞİNİ.. SELAM VE SEVGİLERİMLE ESEN KAL..10***********P
Bittim diyorsun
Umarsızlıkla
Ruhun yenileniyor
Canevinde
Umut yeşeriyor yeniden
Ben kanarım dedikçe
İstençler boy veriyor duygular da
Ruhun yenileniyor
Ellerin de
Evet bittim dedikçe ellerinde yüreğinde yaşanılası günler seni özlüyor. Nereye gitmek veya bitmek.
Yine harikalar yaratan özlemi özleme duyuran o
yüreğine sevgim ve saygımla TAM PUAN can dostum
Ruhi HATUNOĞLU
Gittin kim bilir hangi limanda demirlisin şimdi?
Gittin kim bilir hangi çiçekten bal alırsın şimdi?
Kanayan yüreğimi daha kaç parçaya böleyim?
Gel artık öleceksem de senin kollarında öleyim.
Hemşerim! Bu nasıl bir sevda rüzgârıdır ki böyle muhteşem yansımış duygu yüklü dizelere.Ben de hızımı alamayıp önce bir kez daha okudum şiirini ve bunlar döküldü.Can- ı gönülden kutluyorum enfes şiirini.tam puan selam sevgi ve saygılarımla.şiir listeme dahil ettim yüreğinden düşenleri.
Gider senden bir parçayıda alır ve götürür... Yüreğinize sağlık, sevgi ve saygımla
-Gitme
Gittin işte….ne oldu başın göğe erdi mi
Gitme dedim yapma incinirim dayanamam
Kurur solar sevda gülüm
Ama sen dinlemedin gittin ….beni…terk ettin
Gittin….
Hayır ağlamayacağım ardından
Gözyaşlarıma değmeyeceğini biliyorum
Söz verdim kendime ağlamayacak
Ne gözlerim…. ne yüreğim……
Şimdi beceremediğim gönül oyunuma
Ve gerçek aşkım dediğim sana
Elveda elveda elveda..derken
Bu acıya katlanmaktan başka
Yapacağım hiçbir şeyin olmadığını anlıyorum....mavera
Gittin…
Şakaklarımdan kanıyorum
Şah damarımdan sızıyor sellerin
Ben sensiz bir tufan oluyorum
Söndürdüm bütün çıraları
Yakıyorum harelerini gözlerimin
yürek yine yapmış yapacağını..
öyle bir içtenlik ve duygusallıkla akmışki...
kalem sarhoş olmuş sanki....
doyumsuz güzellikte bir çalışma sayın bir...
saygılarımla kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta