Sen öldükten sonra sustu bu evin sesi,
Kimse sarılmadı senin gibi, içten, hevesli.
Kokun kaldı duvarda, sesin rüzgârda şimdi,
Hiç kimse sevmedi beni senin gibi, baba.
Bir resim kaldı geriye, solgun bir hatıra,
Yalnızlık öğretti bana yokluğunla yaşama.
Geceler uzun artık, içim hep sana ağlar,
Kalbimde bir boşluk var, adı Baba..
Polat ismailoğulları...
Kayıt Tarihi : 25.4.2025 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!