Sen sadece çekip gittin, ben her şeyinle seni yaşarken
Ardında yıkık bir adamla, sessiz kalmış soğuk duvarlar var
Ben yalnızca ağlamakla yetindim, sen deli gibi içimdeyken
Gidip anlattım seni hatta bu bir şikayet ti belki ama onlarda ağladı,
Hani o hep simit attığımızda mutlu olan kuşlar …
Yalnızlığın soğuk ürpertisi bir elbise gibi üstümde,
Ben hiç olmadım sanki, yaşamadım sadece sen ve sen vardın
Onlarda yetim kaldı, ardından bakan birkaç cümle
Neyler artık kör kuyunun işe yaramaz kırık kovası gibi
Ortalarda tek başına kalmış sana dair umutlarım…
Kayıt Tarihi : 1.5.2008 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!