Sen Gittin Şiiri - Fuat Yavuz

Ağırlığımcadır çektiğim hasretin acısı ki bu bedel çok ağır
İnci taneleri gibi süzüldükçe yangınıma biraz melhem olur gözyaşlarım
Sensizliğin sessiz ve kahredici yalnızlığından anne beni sen çağır
Sen gittin ya işte ben hasretinin ateşinde yandım

Geceleri ansızın uyanıyorum ana hiç istemesem de
Sırılsıklam olmuş bedenim titrerken sensizlikte
Rüyalarım bile sana kavuşmama izin vermiyor anne
Sen gittin ya ben hasretinin yağmurlarında ıslandım

Ellerim sararken boşluğu çaresizce anne neredesin derken
Nemlenmiş gözlerim karanlıkta bile bir umutla seni ararken
Artık gelir annem de özlemiştir beni ben gidemesemde
Sen gittin ya ben boşluğunun karanlığında kayboldum