Sen Gittin Şiiri - Akın Yavuz

Sen gittin

Bir hayal ırmağına daldı uykular

Duygularım yandı taş ocaklarda

Seni bekliyordum turnalar yandı

Karanfiller boğuldu durgun sularda

Sen gittin

Bütün çiçeklerin yapraklarını

Cellatlar doğradı gülüşleriyle

Kelebekler kesti sevgi dalını

Döküldü ümitler ney sesleriyle

Sen gittin ya sevgili

Ihlamur kokusu duymadı bahçem

Serçelerin inledi her gece ve sen

Hüznün havzasında yitirdin ezgimizi

İncittin menekşeyi papatyayı nergisi

Sen gittin

Bir yıldız kaldı avuçlarımda

İster umut koy adını ister yalnızlık

Bak yıldızın yanıyor bak bir hıçkırık

Gülüşünü bekliyor avuçlarımda

Sen gittin

Serildi gönlümün yüksek surları

Gelseydin

Örecekti kuyumcu asumanları

Gelseydin

Koklayacaktım yeniden

Yeniden örecektim taş duvarları

Sen gittin

Bir yokluk macerası başladı yine

Silindi hatıralar taş mezarlardan

Ölüler de sarıldı su perisine

Sensizliğe başladım taa en başından