Sen gittin Şiiri - Ahmet Çemen

Sen yüzünü asıp gittin
Kalbime salıncak kurdum
Salladım durdum başıboş sevdaları
Tiryaki gibi yüz kızartmadım çılgın yağmurlara
Cildi soluk bir kitap gibi tozlanmaya bıraktım

Sen yüzünü asıp gittin
Şikayet etmedim dertli uda
Mavi çerçeveli resimini ters çevirdim
Katlanılmaz masallarda kaybolmaya koyuldum
Yok oluş ile değerlenme umuduna saklandım

Sen yüzünü asıp gittin
Amansız yollarda kervanlara katıldım
Pişmanlık hasatında alın teri döktüm
Taşlaşmış kalbimle depremlere karşı durdum
Firavunun dağlarında güller açtım