Sen gittin Şiiri - Samiha İkbal

Sen gittin
Sonbaharın altın renkli şeridi dolandı
Çiçeklerin yaz yeşilliği arasına
Yasa büründü geceler

Sen gittin
Aklımda bir şair
Şairden bir şehir kaldı
Adı biz olan şehir
Ve şehirde bir ben kaldı

Sen gittin
Zamansız gitmeler durağında
Boynu bükük bir garip kaldı

Sen gittin
Huzuru pay eden güneş
Işığını çekti üzerimizden
Yağmurlarda yağmaz oldu
Viraneye döndü gönül köşkümüz

Kötülük geçicidir demiştim
Ancak nur sönmez
Aşk ve acı bölünmez

Sen gittin
Adını koyamadığım yokluğa
Bir kısa sevda
Uzaklaşan bir sevdalı rüzgar