Sonsuzluk bize yalan söylerdi,
Aşkın sonsuz olduğuna inanırdık,
Karanlığa düşen güneş gibi,
Sen gittin ve her şey kayboldu bir anda.
Yitirdik sevgimizi, kaybettik umutlarımızı,
Geriye sadece acı kaldı,
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Sabahları artık sevmiyorum
,Uyandığımda
Günaydın diyenim
Kahvaltı soframı hazırlayanım
Evden çıktığımda
Kapıdan beni uğurlayanım
Peşimden el sallayanım yok artık.
Ve,
Ben kimseye
‘akşama eve erken gelirim’ diyemiyorum
Akşamları da artık sevmiyorum;
Eve döndüğüm de, ne karşılayanım var
Nede(varsa) elimdeki paketleri alan
Güler yüzle, tatlı dille
‘hoş geldin’ diyenim yok artık.
Geceleri de sevmiyorum;
Seyredemiyorum balkondan yıldızları
Bir yıldız kaydığında hayıflanamıyorum
Yatağa girdiğimde
ten kokusunu alacağım yok artık
Daha doğrusu ben sensizliği sevmiyorum
Sensizlikte, gündüzüm kurşuni
Gecem katran gibi karanlık
Odam buz yığını gibi soğuk
Ben içinde donmuş gibiyim.
Orhan ERDOĞAN
O'nsuzluğun acısı o'ndan sonra başladı.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta