Sonsuzluk bize yalan söylerdi,
Aşkın sonsuz olduğuna inanırdık,
Karanlığa düşen güneş gibi,
Sen gittin ve her şey kayboldu bir anda.
Yitirdik sevgimizi, kaybettik umutlarımızı,
Geriye sadece acı kaldı,
Bir yanım seni özlüyor hala,
Öteki yanımız da seni unutmak istiyor.
Ama nasıl unutulur ki aşk,
Nasıl silinir izleri kalbinin,
Sen gittin ama seninle birlikte
Ben de bir parça gittim sanki.
Belki bir gün geri gelirsin diye,
Belki yeniden başlarız diye umdukça,
Ama hayat devam ediyor,
Ve biz sen gittin diye kalmışız bu şehirde..
Kayıt Tarihi : 22.5.2023 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
,Uyandığımda
Günaydın diyenim
Kahvaltı soframı hazırlayanım
Evden çıktığımda
Kapıdan beni uğurlayanım
Peşimden el sallayanım yok artık.
Ve,
Ben kimseye
‘akşama eve erken gelirim’ diyemiyorum
Akşamları da artık sevmiyorum;
Eve döndüğüm de, ne karşılayanım var
Nede(varsa) elimdeki paketleri alan
Güler yüzle, tatlı dille
‘hoş geldin’ diyenim yok artık.
Geceleri de sevmiyorum;
Seyredemiyorum balkondan yıldızları
Bir yıldız kaydığında hayıflanamıyorum
Yatağa girdiğimde
ten kokusunu alacağım yok artık
Daha doğrusu ben sensizliği sevmiyorum
Sensizlikte, gündüzüm kurşuni
Gecem katran gibi karanlık
Odam buz yığını gibi soğuk
Ben içinde donmuş gibiyim.
Orhan ERDOĞAN
O'nsuzluğun acısı o'ndan sonra başladı.
TÜM YORUMLAR (1)