Sen Gittin Şiiri - Burak Kurt

Sen gittin, ben bıraktığın yerde kaldım
Sen gittin, ben ağladım
Sonra dedim ki kendime erkekler ağlamaz
Yalan! dedim sonra içimden
Bu ağlamamak için sadece bir bahane
Tekrar ağladım! .. Hatırladıkça...
Sonra, değmez dedim o akıttığım gözyaşlarına...
Ne demek dedim içimden,
Değer tabi o her şeye değer...
O değil miydi?
Beni hiç kimsenin mutlu etmediği kadar mutlu eden,
Yaşamadığım duyguları yaşatan...
Boncuğum dediğin o boncuk gözler
Birde onun için ağlasın n'olur ki...

Sen gittin, ben sitem ettim
En ağır sözler geldi dilime...
Susss dedim içimden, sus.
Hani seviyordun onu,
Hani ona en güzel sözleri söylüyordun...
Güzel sözler çıkan o ağzından,
Birde kötü sözler mi çıkacak? Dedim.
Beddua etme dedim kendime,
Ya tutarsa...
O zaman sen üzülmeyecek misin...
İnsan, sevdiği bir insanın üzülmesini ister mi? Dedim.
Sustum...
Seven, sevdiği üzülünce onun kadar üzülür! ..

Sen gittin, gözlerim doluverdi
Hani buğulanır ya insanın gözleri,
önününü net göremezsin
İşte öyle...
Sonra bir acı hissettim içimde,
Tam sol yanımın içinde...
Hani boğazı acır ya insanın,
Düğüm düğüm olur,
Yutkunamazsın...
Yutkunursun da, acı hissedersin ağlamaklı..
İşte öyle oldu bana da.

Sen gittin, ben aynı yerimde kaldım...
Sen her şeyi bitirdin, ben bitiremedim işte...
Sen güçlü olandın, ben kaybettim...
Sen gittin, ben yarım kaldım...