Sen gittin…
Koşar gibi gittin benden, sen gittin alacam,
Dönüp bakmadın, canımı gömdün giderken,
Ruhumdan çıktın söktün kendini, yabancım oldun,
Kırdın köklerimden gövdeni, gözlerimden gittin…
Hayattın sen, güne başladığım nefesimdin,
Gözlerimi ilk sende açar, ellerimi sen tutardın,
Öyle böyle değil sevdiğimdin, yüreğimdeki saklım,
Vurdun yalnızlığa beni, kendini aldında gittin…
Rastgele sokaklarda dolaşıyorum, boğuyor adımlarım,
Görünmez bir sukun kaplıyor tenimi, sesim kısık,
İçimden dökülüyorum su misali, toprağa yağarcasına,
Ruhum idam sehpasında, sen ayaklarıma vurup gittin…
Bedenimde hapisim, çıldıracak bir ruhum var,
Bakışlarımın sonsuzluğunda, sen gizlisin görünmezim,
Sevgimin en masum dokunuşlarında sıcacıksın,
Bacaklarım taşımaz yolların ağırlığını, sen gittin…
Oktay ÇEKAL
18.01.2013-18.37
Kayıt Tarihi : 14.10.2013 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!