Sen Gittin Şiiri - Yunus Çelik

Kelimeler yeter mi bilmem anlatmaya
Hiç sevemedim senin gibi birini
Bakışların dolanır üzerimizde
Mağrur kartal süzülüşüyle
Süzülen bakışların
Bize güven, kem gözlere korku salan
Merhametin koruyucu meleğimiz
Sevgin dağ gibi otururdu yüreğimizde

Herkes başucunda olsun isterdin
Arada bir yumurtalı ekmek yapar
Yanık bir türkü söylerdin
Birazda dağıtırdın mutfağı
Aldırmazdın anamın kızmasına
Gülüp geçerdin,
Şimdi yoksun aramızda
İşte boş duruyor sandalyen

Geleceğim diye hayaller kurdun
Yüzünde tebessüm
Gözlerinde ışıltı
Bekleyip durdun
Görmeden gittin Mutluluğumu
Bir buruk acı bıraktın geride

Hani bir kolye almıştın günün birinde
Hatırlamıyorum ne zaman nerde
Beklide ilk aldığı hediyeydi
Kolyede yüreğin,
Sanki hep benimleydi

Sen bırakıp gittikten sonra baba
Hazan mevsimi yaşadığım an
Andıkça doluyor gözlerim
Yaşlar dökülüyor yanaklarımdan

Sen bırakıp gittikten sonra baba
Baba-kız görsem kol kola
Kabuk bağlamış yaram kanıyor
Sensizlik dalga dalga vuruyor
İnce bir sızı geziyor damarlarımda

Sen bırakıp gittikten sonra baba
Öyle çok özlüyorum,
Ve öyle seviyorum ki seni
Karşımda resmin suskun,
Saatlerce bakıyorum
Gözlerimi kapayıp hayale dalıyorum
Çerçeveni kaldırıp geliyorsun
Yüzüme bakıyorsun öyle mahzun
Bir an yanımdaymışsın gibi
Açıyorum kollarımı iki yana
Yokluğuna sarıyorum

Sen bırakıp gittikten sonra baba
Sayılı günler var kavuşmak için
İple çekiyorum zamanı
İçim daralıyor, çatlayacağım
El açıp ya sabır diyorum Yaratana
Nefes almak imkânsız, sanki boğulacağım
Hiç bitmeyecek sevgin babam
Mevsimsiz gidişin bizleri ayırsa da

Tenhalara kaçıyorum
Seni getirir diye
Kollarımı açıyorum Rüzgâra
Zaman oluyor günlerce susuyorum
Kimseler anlamaz suskunluğumu
Biliyorum, anlamaz senden başka

01/07/2009

Yunus ÇELİK