Sen Gittin Şiiri - Mimelye Arslan

Senin için yazılmıştı bütün mısralar
Sen gittin
Yalnız kaldı naralar
Kül olmak istiyor
Sana şiir yazdığım o sıralar
Sen gittin yüreğim seni bekliyor

Tükenmiştim yalnızlığımın avucunda
Şiir bitsin diyordum
Yoksun dizlerimin başucunda
Sana bir şeyler anlatıyordum
Sen ise kulaklarına kepenk çekmiş
Öylece gidiyordun
Kalbim buğulanmış sensizliğinde
Durmuş sular gönül acılarımın eşliğinde
Ve sen beni bırakıp terk ettin
Bu Muydu aşkınla alevlenmiş yüreğime merhametin?
Artık ilk şiirlerdeki gibi değilsin
İlklerdeki yar, sevgiliydin şimdi öyle misin?

Sen gittin Mimelye!
Mürekkebim uçuyordu gözlerimin ıraklarında
Bir sevgi serüvenin kahramanıydın
Önsöz başlamadan son noktayı koydun
Yüreğim umulmaz sen gittin
Bu muydu aşkıma karşılığın?
Gitmeseydin, kalsaydın
Bir güz sancısının kırkikindisinde
Yağmurlar getirseydin beraberinde
Gitmeseydin, gelseydin
Ben sana şiir yazsaydım

Ama sen gittin!
Kalemim kâğıdım yok
Geri geldin faydasız
Aşkımın yayından çıktı bir ok
Geri gelmen manasız
Saplanmıştın kalbimin iliklerine
Sen gittin
İnanmıştın hayatımdaki bildiklerine
Ama sen gittin çoktan
Artık seni beklemeye koyuluyorum
Ne olur Mimelye gitmesen
Dönsen Bu şiir böyle bitmesin
İnanmalıyım Sen Gittin