Sen Gittikten Kelli Şiiri - Ertürk Demirci

Sen gittikten kelli
Ne yollara bakabildim
Ne seni taşıyan otobüslerin camlarına
Taşlar dizdim yol buyu
Geçmesinler diye.

Sen gittikten kelli
Söndürdüm ışıkları
Rüyalarım hüzün koktu
Uyandım hıçkırıklarla
Geceleri.

Sen gittikten kelli
Bahçelerdeki bülbülleri
Kovdum
Üstünden güllerin.
Ne dereye taş attım
Ne türküler yaktım.

Sen gittikten kelli
Yol kenarındaki
Bahçe duvarına oturdum hep
Baktı acıyarak gelen geçen
Çokta gençmiş
Yazık dediler.